کدام بیماری های مقاربتی را می توان از رابطه جنسی دهانی منتقل کرد؟

• کلامیدیا
• سوزاک
• گنوره
• سیفلیس
• تبخال
• سیمپلکس
• HPV (ویروس پاپیلومای انسانی)
• HIV
• STD
• تریکومونیازیس

سیمپلکس

بیماری هرپس، یکی از بیماری های قابل انتقال جنسی است که می تواند از رابطه جنسی دهانی منتقل شود. ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV-1) معمولاً باعث عفونت های دهانی و لثه می شود، در حالی که ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) عمدتاً باعث عفونت های تناسلی می شود. این بیماری می تواند از طریق تماس مستقیم با زخم های هرپس منتقل شود.

سیفیلیس

سیفیلیس نیز یک بیماری قابل انتقال جنسی است که می تواند از رابطه جنسی دهانی منتقل شود. این بیماری توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود و می تواند از طریق تماس مستقیم با زخم های سیفیلیس منتقل شود.

گنوره و کلامیدیا

گنوره و کلامیدیا نیز دو بیماری قابل انتقال جنسی هستند که می توانند از رابطه جنسی دهانی منتقل شوند. این دو بیماری توسط باکتری های گنوره و کلامیدیا ایجاد می شوند و می توانند از طریق تماس مستقیم با زخم ها یا مایعات بدنی منتقل شوند.

HIV

مقایسه خطرات ابتلا به بیماری های مقاربتی خاص از انواع خاصی از فعالیت جنسی دشوار است. اکثر افرادی که رابطه جنسی دهانی دارند، رابطه جنسی مقعدی یا واژینال نیز دارند. مطالعات کمی در مقایسه با آلت تناسلی به خطرات ابتلا به بیماری‌ های مقاربتی، به غیر از HIV، از رابطه جنسی دهانی روی واژن یا مقعد می‌پردازند.

مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به HIV از رابطه جنسی دهانی (دادن یا دریافت) با شریکی که به این عفونت مبتلا است بسیار کمتر از خطر ابتلا به HIV از رابطه مقعدی یا واژینال است. این ممکن است برای سایر بیماری های مقاربتی صادق نباشد. در مطالعه ای بر روی مردان همجنسگرا مبتلا به سیفلیس، از هر 5 نفر 1 نفر گزارش دادند که فقط رابطه جنسی دهانی داشته اند.

STD

ابتلا به اچ آی وی از رابطه جنسی دهانی ممکن است بسیار کم باشد، اما دانستن خطر دقیق آن دشوار است. اگر رابطه جنسی دهانی دارید، باید از خود محافظت کنید. ممکن است ابتلا به برخی از بیماری های مقاربتی در گلو مانند کلامیدیا یا سوزاک به اندازه ابتلا به STD در ناحیه تناسلی یا راست روده مضر نباشد. وجود این عفونت ها در گلو ممکن است خطر ابتلا به HIV را افزایش دهد.

سوزاک در گلو

ابتلا به سوزاک در گلو نیز ممکن است منجر به گسترش بیماری در سراسر بدن شود. علاوه بر این: داشتن عفونت های کلامیدیا و سوزاک در گلو ممکن است انتقال این عفونت ها به دیگران از طریق رابطه جنسی دهانی را آسان تر کند. این امر به ویژه برای سوزاک مهم است، زیرا درمان عفونت گلو سخت‌تر است. عفونت‌های ناشی از بیماری‌های مقاربتی خاص، مانند سیفلیس و HIV، در سراسر بدن پخش می‌شوند.

بنابراین، عفونت‌های به‌دست‌آمده در گلو ممکن است منجر به مشکلات سلامتی مشابه عفونت‌های اکتسابی در ناحیه تناسلی یا راست روده شوند. عفونت دهان و گلو توسط انواع خاصی از HPV ممکن است به سرطان دهان یا گردن تبدیل شود.

خطر عفونت ناشی از رابطه جنسی دهانی

• دادن رابطه جنسی دهانی به شریک با آلت تناسلی آلوده می تواند باعث کلامیدیا در گلو شود.
• دادن رابطه جنسی دهانی به شریکی که واژن یا مجاری ادراری عفونی دارد ممکن است باعث کلامیدیا در گلو شود.
• دادن رابطه جنسی دهانی به شریکی که رکتوم عفونی دارد ممکن است باعث کلامیدیا در گلو شود.
• سکس دهانی روی آلت تناسلی از طرف شریکی که کلامیدیا در گلو دارد می تواند باعث کلامیدیا آلت تناسلی شود.
• داشتن رابطه جنسی دهانی در واژن از طرف شریکی که کلامیدیا در گلو دارد ممکن است باعث کلامیدیا واژن یا مجاری ادراری شود.
• برقراری رابطه جنسی دهانی روی مقعد از شریکی که کلامیدیا در گلو دارد ممکن است باعث کلامیدیا در رکتوم شود.

مناطق آلودگی اولیه رابطه جنسی دهانی

• گلو
• دستگاه تناسلی
• مجاری ادرار
• رکتوم

علائم و نشانه های اولیه عفونت

اکثر عفونت های کلامیدیا در گلو هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم وجود دارد، می تواند شامل گلو درد باشد. بسیاری از عفونت های کلامیدیا دستگاه تناسلی، مجاری ادراری یا رکتوم هیچ علامتی ندارند. هنگامی که علائم وجود دارد، می توانند شامل موارد زیر باشند:

• ترشحات از واژن یا آلت تناسلی (ترشحات از واژن ممکن است خونی باشد)
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن
• بیضه های دردناک یا متورم
• درد یا ترشح مقعدی

درمان

داروی مناسب می‌تواند کلامیدیا را درمان کند. شرکای جنسی یک فرد مبتلا به کلامیدیا نیز باید برای اطمینان از عدم وجود عفونت آزمایشاتی را انجام دهند. افراد مبتلا به کلامیدیا نباید تا 7 روز پس از دریافت و تکمیل درمان خود و شریک جنسی خود رابطه جنسی داشته باشند.

در صورت عدم درمان، عفونت های گلو

ممکن است به شرکای جنسی که عفونت ندارند سرایت کند، اغلب با انجام رابطه جنسی دهانی روی آلت تناسلی شریک مرد. در صورت عدم درمان، عفونت تناسلی، ادراری و یا رکتوم ممکن است به شرکای جنسی غیر آلوده سرایت کند.

در زنان

می‌تواند باعث بیماری التهابی لگن (PID) شود که می‌تواند منجر به

• درد مزمن لگن
• ناباروری و بارداری خارج رحمی (بارداری در لوله فالوپ یا خارج از رحم)

در افراد باردار

ممکن است منجر به تولد زودرس یا وزن کم هنگام تولد در نوزادان شود. می تواند در حین زایمان به نوزاد سرایت کند و باعث عفونت در چشم یا دستگاه تنفسی شود.

در مردان

می‌تواند باعث اپیدیدیمیت شود، یک وضعیت دردناک مجاری متصل به بیضه‌ها که ممکن است منجر به زخم مجرای شود.

در همه

ممکن است خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد. ممکن است خطر انتقال HIV به شرکای جنسی را افزایش دهد. ممکن است واکنشی در سراسر بدن به نام آرتریت واکنشی ایجاد کند. این می تواند منجر به شود

• آرتریت (درد مفاصل)
• کانژونکتیویت (چشم صورتی)
• بثورات در کف پا یا جاهای دیگر